2018

Ciąg dalszy nastąpił. . .

Udało się! Wciąż pamiętam moje hasło na blogspocie!

Dzień dobry.  Jest tu kto?

Dziś mija dokładnie rok od mojego ostatniego wpisu! Rok! Możliwe, że ten dzisiejszy będzie jedynym w 2017 roku, a może nie będzie? Może się rozpędzę i coś się tu zacznie znów dziać? A może jest to kolejny zryw który się szybko skończy.  Może pokuszę się o nowy wygląd bloga? Chętnie bym coś zmieniła w związku z nowym rokiem.  Zobaczymy...

Wpis został zainspirowany okrągłą, roczną rocznicą, w związku z tym, ten dzisiejszy będzie uzupełnieniem poprzedniego. Taką wersją 2.0.

Skoro zamieszkaliśmy w nowym mieszkaniu, Mania też musiała dostać jakieś nowe lokum. Poprzedni zamek i obecny domek powstały z potrzeby zrealizowania pewnej myśli którą zapamiętałam ze studiów. Chodzi o to, że każde dziecko potrzebuje swojej własnej przestrzeni. Takiego miejsca, gdzie się schowa gdy się wstydzi, gdzie ukryje się podczas zabawy w chowanego, gdzie nie mają wstępu dorośli. I mimo, że Mania ma swój pokój, to ten tekturowy domek jest jej kryjówką w naszym salonie. I póki co działa tak, że my tam nie mamy wstępu. Mogą ją odwiedzać tylko inne dzieci. Fajnie, prawda?

Domek została wykonany technologią "własnoręczną" ;)  Oczywiście, nie mogło być inaczej. Natomiast sponsorem materiałów była hasztag Ikea Polska. Muszę przyznać, że pakują swoje meble w najwyższej klasy kartony.

I nie, nie zrobię takiego domku na zamówienie, nawet nie pytajcie. Może jak dzieci pójdą na studia, póki co nie starczy mi czasu. 

Przyznajcie, że nie spodziewaliście się dzisiaj czegoś takiego! 

Księżniczka Marianna. . .

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, żyła mądra i piękna księżniczka Marianna....

Eh, prawda jest niestety taka, że nie mam czasu kontynuować tej niezwykłej historii, ponieważ moja księżniczka domaga się czytania książeczek i przewijania lalek. 

Więc skupcie się na wersji wizualnej tego posta, w końcu co tu dużo pisać... Musicie to zobaczyć! 

Księżniczka Marianna doczekała się swojego własnego zamku! 

Co jest potrzebne żeby zrobić taki pałac? Przede wszystkim duuużo czasu, duużo kartonów,  dużo szarego papieru, dużo kleju, dużo cierpliwości, wspominałam o czasie? 

Trochę eko?

Na specjalne życzenie.... Trochę w stylu eko :)  Oczywiście wszystko jest standardowo mięciutkie, szeleszczące i piszczy. 

Można ciągnąć, szarpać, gryźć, smyrać, przytulać, i robić  co się tylko chce :) 

Zrób to sam. . .

Jako kreatywna mama nie mogę sobie odmówić przyjemności tworzenia zabawek dla Mani. Nowe pomysły wpadają do mojej głowy z prędkością światła, i tylko czas jest problemem, bo  nie starcza mi go na zrobienie wszystkiego.

Wielkie klocki, w sam raz na pierwsze próby budowania wież. Szczerze polecam, a wykonanie jest dziecinnie proste, trzeba tylko nazbierać trochę kartonów i zaopatrzyć się w kolorowy papier. Nam bardzo pomógł okres przeziębień, codziennie opróżnialiśmy pudełko po chusteczkach higienicznych, szast - prast i klocek gotowy :) 

Pomysł na tą zabawkę powstał tak jak wszystkie inne, czyli po prostu nie mogłam czegoś takiego kupić w sklepie. Spędziłam jeden wieczór wertując zakamarki internetów, i nic! Zero! Były zwierzątka, cyferki, laleczki itp, a takiej podstawowej wersji dla początkujących nie. Więc następnego dnia wzięłam karton, szary papier, kolorowy blok, zakrętki, trochę kleju..... i 12 godzin później powstało takie oto coś. Tak, 12 godzin, bo z małym dzieckiem przy nodze, wszystko trwa 3 razy dłużej, wiadomo. Nie wiem czy jest to widoczne na zdjęciu, ale na tej "deseczce" są wgłębienia w które muszą się wpasować kształty. Zabawka uczy kolorów, Mania poznaje figury i ćwiczy motorykę małą, próbując trafić  w odpowiednie pola. 

Zabawka jest u nas wielkim hitem, więc powstała też jej druga wersja.

Kolejna zabawka służy nam do przechowywania mniejszych zabawek choć, tak naprawę powstawała z myślą o nauce kolorów. I nadal mam nadzieję, że kiedyś do tego przysłuży :) Są to najzwyklejsze kartony oklejone kolorowym brystolem, do których Mania wrzuca (pasujące) zabawki.  Ale z reguły uczestniczą też podczas budowania wież :)  

A czym bawią się Wasze dzieci? Zdarza Wam się zrobić dla nich coś samemu? Jeżeli macie jakieś pomysły na tego typu zabawki to możecie się nimi ze mną podzielić. Albo może korzystacie z jakiś ciekawych stron czy blogów? Podzielcie się swoimi inspiracjami :P

M.

Czy jest tu jakiś Kuba?

Od jakiegoś (niedługiego) czasu mamy tu niedaleko nowego sąsiada.  I ja, jako bardzo dobra ciocia takich maluchów, postanowiłam wziąć odpowiedzialność za rozwój sensoryczny małego Kuby. Który oficjalnie został testerem moich nowych zabawek. Standardowy czarno-biały zestaw już ma, niżej widzicie coś nowego do gryzienia i szarpania. A kolejka pomysłów ciągle się wydłuża... 

Żeby nie było. . .

Żeby nie było, że kolejny wpis będzie za kolejne pół roku, zarywam nockę, i zaczynam pisać następny. Jak zacznę dziś (poniedziałek) to może do weekendu uda mi się skończyć. Dziś będzie szybko i konkretnie. Większość mojej kreatywnej energii skupia się na moim cudnym dziecku i tworzeniu dla niej super ekstra zabawek. W ten właśnie sposób powstała Tablica Manipulacyjna. Tablica, inaczej zwana sensoryczną, powstała z myślą o rozwoju Maniowych zmysłów. Działa na oko, ucho i dotyk. I pewnie rozwija jeszcze masę innych rozwojowych rzeczy. Ktoś kto ma małe dziecko ten wie o co chodzi. Kto nie ma, to niech zobaczy, i zapamięta na przyszłość żeby poprosić na któreś urodziny wkrętarkę i wiertarkę z wiertłami do betonu. Uwaga! Spoiler: tablica już dawno została zdjęta i na jej miejsce powstaje coś nowego.

Zdjęcia wyszły mi takie trochę średnie, bo tablica wisiała na mało słonecznej ścianie, więc... you know.

Od lewej: klamka drzwiowa, wiadomo do czego. Rura PCV do wrzucania piłeczek (nauka, że jak coś się wrzuci to musi to gdzieś wylecieć, chyba że się wcześniej zapchało wylot małymi misiami albo papierem toaletowym). Szczerze polecam, jedna z ulubionych zabaw Mani, zajmująca ją nawet na 7 minut! Pod rurą jest piórnik, (supełkowy materiał,  suwak do otwierania i zamykania, można tam pochować małe przedmioty). Rzep w komplecie z owocami i warzywami z popularnego skandynawskiego sklepu z meblami  (przyczepianie i odrywanie, ciekawa faktura i nowy dźwięk). Kółko do mebli (chyba służyło tylko do kręcenia, ale nie jestem pewna). Lusterko i folia trójwymiarowa pochowane w otwieraczach po chusteczkach ( nauka otwierania i zamykania, przeglądanie się w lusterku). Różne manualne zabaweczki przyczepione do uchwytów do mebli, (rozkładana metrówka, breloczki, sprężynkowe gumki, łyżki-miarki z popularnego skandynawskiego sklepu z meblami). Pojemnik na torebki jednorazowe, który tu służy jako pojemnik na zabawki (wciskanie i wyciąganie). Kalkulator (wciskanie guziczków, i obserwowanie jaka zawrotna cyfra z tego wyjdzie). Te okrągłe rzeczy, czarne  i czerwone to są lampki na "wciśnięcie". Początkowo faktycznie Mania chętnie włączała je i wyłączała, później nauczyła się je rozkręcać. Później wyjmować baterie, a ostatecznie baterie stały się ulubioną częścią tej zabawki. Później jest kolejny rzep. No i jest nos (temperówka, oczywiście bez ostrzącego środka), myśleliśmy, że ten nos będzie hitem! Mania akurat miała fazę na pokazywanie nosa, ale (wyobraźcie sobie moi mili!) tego nie dotknęła ani razu! Pod nim jest blokada do szafek, też ignorowana. Kolejna klamka. Tablice magnetyczne, do których nie zdążyłam zrobić magnesów. I na końcu suwak ze świecącym sercem.

Ale się rozpisałam! A myślałam, że wstawię tylko zdjęcia i reszty sami się domyślicie. I dodam tylko na koniec, że przyda się do robienia takiej tablicy mąż z duuuuuużym pokładem cierpliwości. Bez tego nawet nie zaczynajcie....